Bonsai w dosłownym tłumaczeniu oznacza „drzewo na tacy”. Jest to miniaturyzowanie drzew i krzewów, które są hodowane w odpowiednich, płaskich pojemnikach. Taki efekt jest wynikiem specyficznego przycinania oraz pielęgnacji bonsai. Zminiaturyzowane rośliny mają sztucznie wymuszony płaski system korzeniowy, umieszczony w niskim naczyniu. W Japonii jest to traktowane jako cenne dzieła sztuki, które są dziedziczone z pokolenia na pokolenie. Sztuka hodowania bonsai pochodzi z Chin (ok. 400 r n.e.). Dwieście lat później, tę sztukę przejęli Japończycy i przez następne setki lat doprowadzili ją do perfekcji. W Europie po raz pierwszy bonsai ukazało się w Paryżu, w 1878 roku.
Do hodowli bonsai wybierane są gatunki drzew i krzewów mające zdrewniałe pędy. Do takiego formowania najchętniej wybierane są dęby, sosny, cisy, świerki, jałowce. Najmniej cenione są krótko żyjące gatunki np. topola. Gatunki egzotyczne takie jak figowce, grubosze, karmona czy sageretia może być uprawiana tylko w mieszkaniach. W tej sztuce wyróżnia się style, według których jest kształtowane drzewko:
– styl Bunjin – jest to forma nieregularna. Taką formę drzewa uzyskuje się poprzez odrzucenie wszystkich zasad sztuki bonsai. Jest to inaczej styl literacji;
– styl Chokkan – jest to podstawowy styl bonsai charakteryzujący się formą wyprostowaną, regularną. Konary wyrastają od 1/3 wysokości pnia.
– styl Fukinagashi – jest to forma ukształtowana przez wiatr. Pień i konary są skierowane w jedną stronę.
– styl Hokidachi – jest to forma najchętniej wybierana przez początkujących bonsaistów. Drzewko charakteryzuje się koroną miotlastą. Z pnia, który jest prosty, wyrastają konary, tworząc wachlarzowatą koronę drzewa.
– styl Ikadabuki – forma ta przypomina trawę. Jest to lasek bonsai, którego drzewa są gałęziami pionowo wyrastającymi z zakopanego w pojemniku pnia.
– styl Kabudachi – jest to forma drzewa o wielu pniach. Z systemu korzeniowego drzewka wyrasta kilka pni.
– styl Kengai – jest to fora kaskadowa. Jest to drzewko o pniu zwisającym. Może mieć dowolną liczbę konarów, a wierzchołek drzewa powinien znajdować się poniżej dna pojemnika. Wzorem dla tego stylu są drzewa i krzewy zwisające z występów skalnych.
– styl Shakan – forma nieregularna, często stosowana przez początkujących fanów bonsai. Przypomina pochylone drzewo. Konary wyrastają poziomo od 1/3 wysokości pnia. Poziome korzenie częściowo są odsłonięte.
– styl Moyogi – forma nieregularna przypominająca stare drzewo. Wygięcia pnia mają być odpowiednio widoczne, tak aby wygląd drzewka stał się interesujący.
– styl Netsuranari – styl ten charakteryzuje się drzewkiem o nieparzystej liczbie pni, które wyrastają z poziomo zakopanego w pojemniku korzenia.
– styl Sokan – jest to drzewo o dwóch pniach, które nie mogą być równej długości.
– styl Ishizuke – jest to sposób sadzenia pojedynczych okazów bonsai na kamieniach;
– Saikei – jest to sposób na przedstawienie krajobrazu w miniaturze.
Proces takiego kształcenia drzewek trwa od kilku do kilkunastu lat. Prawidłowo uformowane drzewo ma mocne, promieniste korzenie i zwężający się do góry pień. Dolna cześć pnia jest w 1/3 pozbawiona pędów bocznych, a do 2/3 wysokości częściowo odsłonięta. Wierzchołek drzewa powinien pochylać się ku patrzącemu. Najniższy konar zazwyczaj jest najgrubszy, a pozostałe – im wyżej tym cieńsze. Podobna zasada dotyczy bocznych pędów, które wyrastają z konarów. Bardzo ważne są odpowiednie proporcje pomiędzy grubością nasady pnia a wysokością drzewa. Powinna ona wynosić 1:10 lub 1:15. Korona takiego formowanego drzewka ma kształt trójkąta.
Aby dobrze uformować bonsai, niekiedy potrzeba do tego radykalnych działań. Młode drzewka powinny sprawiać wrażenie starych okazów, dlatego też są one skracane, prześwietlane poprzez obcinanie niektórych gałęzi. Konary bardzo często bywają drutowane i wyginane na stelażach. Trzeba pamiętać aby wszystkie konstrukcje zdjąć we właściwym czasie. Dobrze zrobione bonsai nie może nosić na sobie żadnych znaków narzędzi.
Jeżeli chcemy aby nasze uformowane bonsai znalazło miejsce w ogrodzie, warto znaleźć dla niego zaciszny kątek. Dzięki temu ma możliwość zabłyśnięcia swoim pięknem na tle zieleni lub murowanej ściany. Natomiast miniaturowe drzewa w pojemnikach, zimozielone, kwitnące i owocujące mogą doskonale stanowić namiastkę ogródka na balkonie lub tarasie. Pozostawiając bonsai na dworze zimą, warto zadbać o to by bryła korzeniowa nie przyschła i nie zamarzła. W tym celu najlepiej drzewko umieścić w drewnianej skrzynce, która jest wypełniona wilgotnymi liśćmi lub torfem.
Drzewka bonsai powinny mieć stale wilgotną glebę. Dobrym sposobem jest zasadzenie w doniczce mchu, który zapobiega nadmiernemu parowaniu wody. Natomiast systematyczne przycinanie powoduje zagęszczenie gałązek oraz ulistnienia. Bryła korzeniowa nie powinna być za bardzo przycięta. Zbyt mała ilość korzeniu uniemożliwi odpowiednie wyżywienie się rośliny.
materiały prasowe:
www.projektoskop.pl
Zostaw odpowiedź