Chaber łąkowy (Centaurea jacea L.) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Rodzimy obszar jego występowania to Europa i Azja Zachodnia, ale rozprzestrzenił się też gdzieniegdzie poza tym obszarem[2]. W Polsce jest pospolity na całym obszarze kraju. Roślina wysokości do 20–80 (nawet 100) cm.
Łodyga
Pojedyncza lub rozgałęziona, prosto wzniesiona, kanciasta i szorstka.
Liście
Odziomkowe zebrane w rozetę, pojedyncze, jajowate do lancetowatych, często pierzasto powcinane, ogonkowe. Liście łodygowe siedzące, całobrzegie o zwężonej nasadzie.
Kwiaty
Zebrane w koszyczki osadzone pojedynczo na szczycie łodyg, o szerokości 2–6 cm. Koszyczek ma okrywę długości 1–2 cm, o jajowatym kształcie. Kwiaty rurkowate, fioletowopurpurowe, sporadycznie białe. Kwiaty brzeżne większe, płonne z wyraźnie dwuwargową koroną, wewnętrzne obupłciowe. Pręciki pod wpływem dotyku owada wypychają pylniki ku górze, co ułatwia przenoszenie przez nie pyłku.
Owoce
Błyszcząca niełupka, odwrotnie jajowata, długości około 3 mm.
Zostaw odpowiedź