Forum

Musisz się zalogować jeżeli chcesz umieszczać wpisy i zakładać tematy.

Laurowiśnia w ogrodzie - charakterystyka, pielęgnacja

Laurowiśnia - ogólna charakterystyka

Laurowiśnia to sporych rozmiarów krzew albo niewielkie drzewo. Roślina wyrasta do 5-6 metrów wysokości. Jest odporna na niskie temperatury. Znosi temperatury do -20 stopni Celsjusza. Jest rośliną zieloną, jej kwiaty są białe. Kwitnie w maju i w czerwcu. Pochodzi z Kaukazu, Półwyspu Bałkańskiego i Azji Mniejszej. Można ją spotkać w Polsce. Inne nazwy na laurowiśnię to: laurowiśnia wschodnia, wawrzynośliwa albo śliwa wawrzynolistna. Jest gęsta, jej kolor jest głęboki. Sprawia wrażenie bardzo eleganckiej. 

Jest rośliną wiecznie zieloną. Z tego względu stanowi ciekawe urozmaicenie każdego ogrodu. Jej największą zaletą jest dekoracyjność w porach jesiennych i zimowych. Jej liście są kształtem zbliżone do liści laurowych. Pozwala to nadać ogrodom śródziemnomorskiego charakteru. Jest rośliną ozdobną. Nie jest dominująca wizualnie. Dobrze wpisuje się w kompozycje roślinne o różnym charakterze. 

Laurowiśnia - wygląd i stanowisko

Liście laurowiśni pozostają zawsze zielone. W okresie kwitnienia roślina pokrywa się kremowobiałymi, wyprostowanymi gronami kwiatowymi. W okresie letnim (lipiec-sierpień) laurowiśnia wydaje czarne, błyszczące owoce. Mają one wyłącznie zastosowanie estetyczne. Nie można ich spożywać, gdyż są trujące. Jej kwiaty wydzielają specyficzną, przyjemną woń. Liście laurowiśni są grube, błyszczące i skórzaste. Mają obłe, zakończone ostrym łukiem kształty. Roślina występuje w wielu odmianach. W zależności od konkretnej odmiany jej cechy wizualne nieco się od siebie różnią. Dostępne są odmiany z większymi i mniejszymi liśćmi. Krzewy mogą być niskie i rozłożyste albo większe i zwężone ku górze. Dostępne są smuklejsze odmiany, a także rośliny o pokroju kolistym. Można wybrać również odmiany szybko- albo wolno-rosnące.

Laurowiśnia wymaga osłoniętego i zacisznego stanowiska. Najlepiej czuje się w pół-cieniu. Potrzebuje dużej wilgotności powietrza. W rejonach zachodniej Polski nie wymaga okrywania na zimę. W mroźniejszych częściach kraju roślinę powinno się zabezpieczać przed mrozem. Dobrze znosi silne zacienienie. Nie lubi stanowisk mocno nasłonecznionych. Najlepiej rośnie na żyznych glebach, ale można ją posadzić również na glebach zasadowych. Najlepiej się czuje i najszybciej rośnie na glebach piaszczysto-gliniastych. Zalecany odczyn gleby, to odczyn obojętny albo alkaliczny. 

Właściwości i zastosowanie laurowiśni

Laurowiśnia ma właściwości odstraszające. Ze względu na swoje cechy odstrasza szkodniki i owady. Kwitnąca roślina dobrze wygląda. Sprawia, że ogród wypełnia się niesamowitym zapachem. Owoce rośliny mają właściwości trujące. Z tego względu należy uważać z sadzeniem jej w ogrodach, parkach i zieleńcach, w których przebywają dzieci.

Można ją dowolnie przycinać. W związku z tym, że dobrze znosi przycinanie i formowanie, jest wykorzystywana w projektowaniu żywopłotów, naturalnych barier, dekoracji ścieżek. Sprawdzi się również w ogrodach przy willach i pałacykach. Pasuje zarówno do zwykłego parku, zwykłego ogródka przydomowego, jak i estetycznych i eleganckich ogrodów. Ze względu na swój wygląd dobrze komponuje się z innymi roślinami. 

Laurowiśnia ma bardzo dekoracyjny charakter. Nie jest jednak estetycznie wyrazista. Ma właściwości estetyzujące w ogrodach o minimalistycznym charakterze. Sprawdza się jako element żywopłotów, ogrodzeń. Można ją sadzić w dużych grupach roślin. Może stanowić kompozycje jednorodne albo być częścią różnorodnych skupisk.  Ta roślina stanowi dobry ekran dla zacienionych obszarów.

Ma zastosowanie jako podszycie pod dużymi koronami drzew. Krzewy laurowiśni mogą być wykorzystywane jako sposób na umacnianie skarp. Roślina może być częścią skalniaków, obrastać oczka wodne, wyłaniać się zza rabat kwiatowych. Można ją sadzić w dużych donicach. W takiej formie jest ciekawym urozmaiceniem minimalistycznych salonów, wnętrz w stylu industrialnym, czy biurowców. 

Jak uprawiać i pielęgnować laurowiśnię?

Laurowiśnia nie jest bardzo wymagająca. Jej uprawa jest stosunkowo łatwa i przyjemna. Jedną z jej największych zalet jest odporność na choroby. Jedynym zagrożeniem dla rośliny jest grzyb mięczak. Zaatakowana grzybek laurowiśnia ma na liściach specyficzne plamy i biały nalot. Remedium na tego szkodliwego grzyba to odpowiednie opryski.

Powinno się ją podlewać regularnie. Najlepiej wierzchnią warstwę ziemi wyścielić ściółką. To pozwoli uniknąć gnijących korzeni. Laurowiśnia lubi wilgoć, ale nadmiar wody jest dla niej szkodliwy. Nie wymaga intensywnego nawożenia. Toleruje zanieczyszczenia, ale umiarkowanie toleruje sól. Charakteryzuje się szybkim tempem wzrostu z konkurencyjnymi korzeniami.

Laurowiśnie najlepiej sadzić w okresie od października do marca. Ogrodnicy jednak polecają bardziej jesienne pory. Warto to zrobić w październiku albo listopadzie. Ważne, aby roślina miała czas na ukorzenienie się przed zimą. W innym wypadku proces rozrostu może zostać zaburzony. Roślina jest bardzo łatwa do ukorzenienia. Rozmnażanie laurowiśni jest łatwe i bezproblemowe.

Wystarczy sadzonki posmarować ukorzeniaczem. Następnie należy je umieścić w mieszance wilgotnego piasku i torfu. Najlepiej to zrobić na przełomie lipca i sierpnia. Roślina ukorzenia się bardzo szybko. Zimowanie laurowiśni jest uwarunkowane warunkami atmosferycznymi. Najlepiej zimuje w pokrywie śnieżnej. Śnieg chroni ją przed mrozem.

Jeśli zima jest mroźna ale bezśnieżna to warto okryć roślinę. Najlepiej sprawdza się włóknina. Nie powinna ona jednak bardzo ciasno przylegać do korony i kory. Z końcem marca warto usunąć pędy znajdujące się przy ziemi.

Przycinanie krzewów powinno odbywać się raz w roku. Ze względu na intensywne korzenie nie należy jej sadzić w pobliżu innych gatunków roślin. Szczególnie tych, które nie mają aż tak dominującego charakteru. Jeśli sadzimy ją jako element podszycia pod dużymi koronami drzew, to należy ją umieścić w bezpiecznej odległości. 

Jak sadzić laurowiśnię?

Można ją uprawiać pojedynczo albo w grupach. Na początku należy wykopać dół. Powinien mieć głębokość około 40-70 cm i wysokość 70-120 cm. Na dnie warto umieścić drenaż. Do wykonania drenażu odpowiednie będą: żwir, kamyki, oraz mieszanki kamieni ze świeżą ziemią.

Zanim przystąpimy do sadzenia, bryłę korzenia należy dobrze namoczyć. Bryła korzeniowa powinna w pełni przesiąknąć wodą. Kolejny etap to właściwe sadzenie. Roślinę umieszczamy w dole. Dół zasypujemy świeżą ziemią i lekko ugniatamy ziemię. Wierzchnią warstwę warto pokryć korą sosnową. To pozwoli uniknąć zbytniej wilgoci.

Roślina rośnie bardzo szybko, więc powinniśmy być przygotowani na szybkie efekty. 

facebook