Kwiaty zarówno cięte jak i doniczkowe od zawsze stanowiły najpiękniejszą dekoracje. Pozostało tak do dziś. Ożywiają i nadają charakter każdemu wnętrzu. Nas Europejczyków otaczają przeważnie kwiaty doniczkowe, jeśli jednak tworzymy wiązanki, to kładziemy nacisk na to, aby bukiety były jak najbardziej okazałe, kolorowe i duże. Zupełnie inaczej przedstawia się to w Azji. Japońscy floryści zrobili z tego sztukę – sztukę hodowli drzewek bonsai i sztukę układania kwiatów.
Ikebana (czyli owa sztuka układania kwiatów) kładzie nacisk na stworzenie harmonii pomiędzy kompozycją, kolorem i rytmem. Kompozycje kwiatowe nie powstają (jakby się to mogło wydawać) z samych kwiatów – obejmują one również donice, wazony, łodygi, gałęzie i liście. Dla Nas ikebana jest to ładna kompozycja kwiatowa, która postawiona na stole pełni czasem rolę stroika. Jednak nie zapominajmy, że ikebana jest sztuką i powinna być traktowana na równi z malarstwem czy rzeźbiarstwem.
Florystyka od zawsze towarzyszyła Japończykom w ich życiu. Ukształtowała ją historia kraju. W zależności od ustroju Państwa kompozycje kwiatowe zmieniały swój wygląd, charakter i przeznaczenie. Musimy pamiętać, że w ikebanie nie ma żadnej przypadkowości. Każda gałązka i każdy listek ma swoje znaczenie.
Przez lata wykształciło się wiele stylów. Najstarszy z nich to STYL RIKKA. Stosuję się go z okazji nowego roku. Najczęściej używanymi kwiatami w tym stylu są chryzantemy, bambus i sosna. Kompozycja taka składa się z 7 lub 9 podstawowych elementów ustawionych pod kątem 45º. Dominującą cechą tego stylu jest symetria oraz stateczność. Równie charakterystyczne są rozmiary – ok. 1,5m wysokości.
STYL SHOKA / SEIKA jest stylem klasycznym – wszystkie wierzchołki kwiatów tworzą trójkąt. Niskie bądź średnie wazony utrzymują takie kwiaty jak: lilie, róże i aspidistry. Styl ten poleca się, gdy dysponujemy małą ilością zarówno kwiatów, jak i czasu oraz cierpliwości.
STYL MORIBANA układa się w płaskich naczyniach. Kwiaty ułożone są w sposób spiętrzony i asymetryczny. Styl ten dzieli się na 4 odmiany. Różnią się one między sobą sposobem ustawienia kenzanu czyli płytki z kolcami, do której po włożeniu do wazonu upinamy kwiaty. W zależności od odmiany, używamy innych kwiatów: mieczyków, chryzantem. Najciekawsza jest odmiana D, która polega na stworzeniu kompozycji przypominającej mały krajobraz jeziora. W tym wypadku stosuje się małe kwiatki, liście, mech i kamyczki, natomiast na dnie wody kładziemy lustro, dające efekt odbicia.
Najbardziej swobodnym stylem jest NAGEIRE. W dosłownym tłumaczeniu oznacza kwiaty wrzucane. W tym stylu używa się wysokich naczyń. Kwiaty układa się w trzy różne strony, tak aby ich połączona wierzchołki utworzyły odwrócony ostrosłup. Taka kompozycja nadaje się idealnie do postawienia przy ścianie.
Wysoki, smukły wazon przyda nam się również przy stylu HEIKA. Ten styl ma także kilka swoich odmian. Każda odmiana charakteryzuje się innym rodzajem i ułożeniem kwiatów. Jeśli wybierzemy odmianę, w której ikebana musi mieć pozycję pionową najlepiej użyć do tego chryzantem, róż, kali, lilii bądź tulipanów. Jeśli układ ma być skośny najlepsze będą do tego astry. Jeśli chcemy uzyskać układ skośny na bok nadadzą się do tego lilie, kalie, peonie, tulipany i chryzantemy. Najbardziej oryginalna jest odmiana tworząca układ kaskadowy. Nadają się do tego kwiaty akacji w kolorze białym i żółtym, które opadając pochylają się w prawą stronę.
Obecnie wykształciło się wiele nowych stylów układania kwiatów. Do najbardziej popularnych zaliczają się:
– JIUYBANA – Styl ten odnajdziemy w prawie każdym japońskim domu. Jest kopią natury, jednak dość subiektywnie potraktowaną. Rośliny przechodzą długą drogę zanim zostaną umieszczone w Jiuybanie. Wyrywanie płatków, łamanie łodyg czy malowanie na kolorowo to tylko niektóre z tortur jakie czekają na rośliny. Jako materiały może nam posłużyć wszystko – nawet szyszki, pióra ptaków, szkło czy plastik. Często umieszcza się również zasuszonego owada. Ważnym elementem jest naczynie – nie jest to tylko wazony, ale także klosz od lampy, but czy kapelusz.
– MORIMONO – Są to kompozycje typowo domowe. Powstają często w koszykach wiklinowych, niskich miseczkach. Naczynie zakrywamy 2-3 kwiatami o krótko przystrzyżonej łodydze, na to układamy owoce. – KAKEBANS – Wymaga od twórcy dużej wyobraźni. W miseczkach, talerzykach czy naczyniach wiszących umieszczamy ususzone liście, gałązki i rośliny pnące.
– ZENEIKA I JIYUKA – Są to style pozwalające na dużą dowolność. Możemy łączyć ze sobą kwiaty, owoce, susz, kamyki, mech czy gałązki. Jeśli posiadamy wysoki wazon, możemy stworzyć kompozycje idealną do biura – 3 czerwone róże z dwoma wygiętymi gałęziami dębowymi.
– GIGANT – Kompozycje powstały w tym stylu nadadzą się do ozdoby w biurach czy na wystawach. Jak sama nazwa wskazuje osiągają one pokaźne rozmiary. Największy układ jaki powstał mierzył 25m i wykonany został z pni i korzeni,połamanych podczas burzy. Twórcą tego dzieła był Sofu Teshigahara.
Wielu Japończyków z ikebany uczyniło nie tylko swoje hobby, ale także zawód na całe życie. Na tyle zawładnęła ona ich sercami, że jest wykładana w szkołach i na uniwersytetach, zarówno kobietom jak i mężczyznom.
materiały prasowe:
www.projektoskop.pl
Zostaw odpowiedź